«Έρχονται οι Οικοδόμοι»

Η εργατική τάξη ψηφίζει Κ.Κ.Ε.

Του Γιώργου Αλιφτήρα

Τα πράγματα θα πάνε, για μια ακόμα φορά προς το χειρότερο για τα λαϊκά στρώματα. Η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν προδιαγράφει τον δρόμο που στρώνεται με τη σύμπλευση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και όχι με αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ προς ΝΔ. Το τραπέζι στρώθηκε και το μενού πλούσιο. Με νέα μνημόνια που θα προστεθούν στα προηγούμενα, με νέα βαριά αντιλαϊκά μέτρα. Με επιθέσεις στις εναπομείναντες λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων. Ποιος λοιπόν, θα οργανώσει την αντίσταση σ’ αυτήν την νέα αντιλαϊκή επιδρομή;
Η εργατική τάξη έχει πια την εμπειρία να δώσει αποφασιστική απάντηση. Όταν θέλανε να στριμώξουν το λαό μας στο καναβάτσο, η κραυγή «ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ», έδινε πνοή στους εργαζόμενους και έκοβε τον «βήχα» στο κράτος τους. Και στις πρόσφατες εκλογές οι «οικοδόμοι ήρθαν» με την εκλογή στην Ήπειρο, του σύντροφου Νίκου Έξαρχου, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Γιαννίνων, στη θέση του βουλευτή του Κ.Κ.Ε.

Έτσι το ζητούμενο σήμερα δεν είναι οι πολλές αναγνώσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων, που αφήνουν το «παιδί» μετεξεταστέο. Πολύ κουβέντα για τα ποσοστά χωρίς καμμιά νύξη για τον ταξικό προσδιορισμό του κάθε κόμματος, που δρα πρωταγωνιστικά ή συμπληρωματικά, έτσι που να μην υπερβαίνει τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, τόσο στο επίπεδο της οικονομίας, όσο και στα όργανα άσκησης της αστικής εξουσίας. Το ζητούμενο είναι τι σχέση μπορούμε να έχει ο κόσμος της δουλειάς με τέτοια κόμματα. Εμείς αγωνιάμε για το μεροκάματο, για την επιβίωση, για την υγεία μας, την εκπαίδευση των παιδιών μας, την μόρφωση και τον πολιτισμό και αυτά τα κόμματα μας προσφέρουν απλόχερα χαμοδουλειά, ανεργία, φτώχεια και αμορφωσιά. Με τα κόμματα αυτά οι εργαζόμενοι –ες, δεν έχει καμμιά σχέση. Γιατί κανένας από εμάς, δεν μπορεί να χορέψει την «Δραπετσώνα» στη Μύκονο. Γιατί κανένας από εμάς, δεν πίνει το κρασί του όταν σχολάει από τη δουλειά στο «χίλτον».

Το ερώτημα πιά που βγαίνει αβίαστα είναι γιατί να μην ψηφίσω Κ.Κ.Ε.; με ποιους πορεύτηκες;
Όταν στη ¨ΒΙΚΗ¨ έκλειναν την επιχειρήση, και άφηναν τους εργαζόμενους απλήρωτους, ποιους είχαν δίπλα τους;
Με ποιους πορεύτηκαν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στην ΤΡΙΚΑΤ;
Στον «ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗ» ποιοι πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του σωματείου και στις απεργιακές μάχες και κατακτήσεις που ακολούθησαν;
Ποιοι οργάνωσαν την μάχη για την καταδίκη της εργοδοσίας στο «ΗΠΕΙΡΟΣ», όταν σκοτώθηκε ο Χρήστος;
Ποιοι έδωσαν τη μάχη και σταμάτησαν τις εργασίες σε συνθήκες καύσωνα;
Στην καταπάτηση ακόμα και των δικαιωμάτων σε συγκεντρώσεις (π.χ. πολυτεχνείο και πρωτομαγιά το 2020) ποιοι πρωτοστάτησαν και κατάργησαν τις απαγορεύσεις στην πράξη;
Όταν σε συνθήκες πανδημίας, προσπάθησαν να μετατρέψουν την κοινωνία σε «ΖΟΜΠΙ», ποιοι έριξαν «φώς» στη ζωή των εργαζομένων με δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις; Ποιοι απέτρεψαν την έλλειψη μέτρων προστασίας για την υγεία των εργαζομένων στις επιχειρήσεις;

Η απάντηση είναι μία: Το Κ.Κ.Ε. που με τα μέλη και τους οπαδούς του, με τους σύμμαχους μας στο εργατικό κίνημα σηκώσαμε το ανάστημα μας και μετρηθήκαμε στα ίσια, αποσπώντας κατακτήσεις, αλλά και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την κατανόηση της αναγκαιότητας του «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» Όλοι οι υπόλοιποι, τότε μας ειρωνεύονταν σαν κόμμα του «πεζοδρομίου», σαν κόμμα αντιπολίτευσης και τώρα πουλάνε αντιπολιτευτικό προφίλ. Πάει πολύ οι απόντες από τις μάχες να βάζουν τώρα «μάσκαρα» «αντιπολίτευσης».
Γι’ αυτό η άνοδος που είχε το Κ.Κ.Ε. στις εκλογές, δεν μπορεί να μπει στο ίδιο μέρος της ζυγαριάς με εκείνη του ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε η μεγάλη διαφορά μεταξύ της εκλογικής δύναμης της ΝΔ με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετρηθεί αντιπαραθετικά. Με άλλα λόγια, ισχύει αυτό που λέγαμε και σ’ όλη την προηγούμενη προεκλογική περίοδο: Η πραγματική επιλογή με βάση το εργατικό – λαϊκό συμφέρον ήταν και είναι πιο ισχυρό ΚΚΕ για εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στον δρόμο της ανατροπής.

*Ο Γιώργος Αλιφτήρας, είναι πρώην πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και υποψήφιος Βουλευτής του Κ.Κ.Ε.