Γιώργος Α. Λεονταρίτης: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Οι νεότεροι δεν διαβάζουν.
Η νέα γενιά, εάν απομακρυνθεί
από τα βιβλία, είναι χαμένη

Ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και είναι μικρασιατικής καταγωγής. Από πολύ νέος ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε διάφορες εφημερίδες. Ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και σχολιογράφος, έγραψε παράλληλα πολιτικά αναγνώσματα σε συνέχειες σε μεγάλες καθημερινές εφημερίδες. Για πολλά χρόνια διετέλεσε αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και μέλος πνευματικών σωματείων. Έχουν κυκλοφορήσει πάνω από είκοσι ιστορικοπολιτικά βιβλία του, που αφορούν όλο το πολιτικό/ιδεολογικό φάσμα. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στον χώρο του σοσιαλισμού και της Αριστεράς, φέρνοντας στην επιφάνεια ντοκουμέντα και μαρτυρίες των μεγάλων της παλαιάς εποχής. Ο συγγραφέας διατηρούσε προσωπική φιλία με κορυφαίους του πολιτικού κόσμου των δεκαετιών 1950 και 1960, οι οποίοι έθεσαν στη διάθεσή του αρχεία και άγνωστα παρασκήνια, που φωτίζουν διαφορετικά τη θυελλώδη πολιτική μας ζωή. Το βιβλίο του Τάσος Βουρνάς, ο απροσκύνητος, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Ερ.: Ξεκινήσατε ως δημοσιογράφος από μικρή ηλικία. Τι σας άρεσε και συνεχίσατε την καριέρα σας για δεκαετίες;
Απ.: Η δημοσιογραφία δεν είναι ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Είναι έρωτας. Κι όταν ερωτευτείς, δεν διανοείσαι ότι είναι ποτέ δυνατόν να ζήσεις μακριά από την αγαπημένη σου…

Ερ.: Ποιοι δημοσιογράφοι σάς βοήθησαν στα πρώτα βήματα;
Απ.: Στα πρώτα μου βήματα στάθηκαν πολύτιμοι συμπαραστάτες και δάσκαλοι, ο Γιάννης Μαρής και ο Τάσος Βουρνάς. Φυσικά, υπήρξαν κι άλλοι μεγάλοι του επαγγέλματος, από τους οποίους πολλά διδάχτηκα, κατά διαστήματα.

Ερ.: Με ποιες εφημερίδες συνεργαστήκατε;
Απ.: Συνεργάστηκα κατά καιρούς με πολλές μεγάλες εφημερίδες, ημερήσιες και εβδομαδιαίες. Ξεκίνησα με τη Δημοκρατική Αλλαγή κάπου στα 1965-1966 και μετά στον Εθνικό Κήρυκα, Βραδυνή, Ακρόπολις, Καθημερινή, Αυγή και άλλες. Τώρα, ως συνταξιούχος, συνεργάζομαι με την Ελεύθερη Ώρα και τον Δρόμο της Αριστεράς.

Ερ.: Πότε αρχίσατε να σκέφτεστε ότι πρέπει να εκδώσετε το πρώτο βιβλίο σας;
Απ.: Σκέψη για έκδοση βιβλίου ήλθε μετά τη μεταπολίτευση, όταν διεπίστωσα ότι είχα στα χέρια μου πολιτικό υλικό, το οποίο ήταν ενδιαφέρον και εν πολλοίς άγνωστο. Οι εκδοτικοί οίκοι με τους οποίους εξέδωσα βιβλία μου ήταν: ο Φιλιππότης, η Εστία, το Προσκήνιο του Άγγελου Σιδεράτου, η Άγρα και ο Καστανιώτης.

Ερ.: Γιατί προτιμάτε τα ιστορικά και πολιτικά βιβλία;
Απ.:Προτιμώ τα ιστορικοπολιτικά βιβλία, επειδή ο τομέας αυτός πάντοτε με συγκινούσε ιδιαίτερα. Έπειτα, έζησα κοντά σε μεγάλες προσωπικότητες της παλιάς εποχής, που μου εκμυστηρεύτηκαν άγνωστα παρασκήνια και μου εμπιστεύτηκαν απόρρητα ντοκουμέντα. Παρ’ όλα αυτά, έχω γράψει και τρία πολιτικά μυθιστορήματα.

Ερ.: Τον Τάσο Βουρνά πότε τον γνωρίσατε;
Απ.: Τον Τάσο Βουρνά τον γνώρισα προτού ακόμη μπω στη δημοσιογραφία, στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Κι αυτός ήταν που με πήρε λίγο αργότερα από το χέρι και με πήγε να δουλέψω στη Δημοκρατική Αλλαγή, που τότε ήταν το απογευματινό όργανο της Αριστεράς.
Η νέα γενιά, εάν απομακρυνθεί από τα βιβλία, είναι χαμένη.

Ερ.: Και πώς καταλήξατε, έπειτα από τόσα χρόνια, να γράψετε βιβλίο για τον Τάσο Βουρνά;
Απ.: Έτυχε να τον ζήσω από πολύ κοντά. Ήταν κορυφαίος «γραφιάς» και πνευματικός άνθρωπος μ’ ένα δικό του προσωπικό στιλ. Κανείς δεν αναφέρεται πια σ’ αυτόν. Ακόμα και νέοι στο επάγγελμα από τον χώρο της Αριστεράς αγνοούν την προσφορά του στα Γράμματα ή έχουν ακούσει αόριστα γι’ αυτόν. Λυπάμαι, αλλά στις μέρες μας οι νέοι που νομίζουν ότι ακολουθούν «αριστερά μονοπάτια» έχουν ξεφύγει από αρχές, ιδανικά και σεβασμό στους κορυφαίους αυτού του χώρου.

Ερ.: Ποιος ήταν ο άνθρωπος Βουρνάς;
Απ.: Σαν άνθρωπος, ο Βουρνάς ήταν εγκάρδιος, ευχάριστος, πάντα με αγάπη για τους νέους και θαυμαστής του ωραίου φύλου. Ποτέ δεν σε κρατούσε σε απόσταση, είχε κατανόηση και ανοιχτό μυαλό.

Ερ.: Πώς συνδύαζε ιστοριογραφία και δημοσιογραφία;
Απ.: Πλείστοι κορυφαίοι δημοσιογράφοι ήταν συγχρόνως και ιστορικοί συγγραφείς. Οι δύο τομείς έχουν στενή συγγένεια. Διονύσιος Κόκκινος, Παύλος Μελάς, Γεώργιος Ρούσσος, Σπύρος Λιναρδάτος, Τάσος Βουρνάς και πολλοί άλλοι συνδύαζαν τις δύο ιδιότητες.

Ερ.: Τα ιστορικά του βιβλία αγαπήθηκαν από το κοινό και διαβάστηκαν. Πώς νιώθει ένας συγγραφέας όταν τα βιβλία του διαβάζονται;
Απ.: Ασφαλώς αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση, διότι αναγνωρίζεται το έργο του.

Ερ.: Γιατί τον ονομάσατε «απροσκύνητο»;
Απ.: Διότι ποτέ του δεν δέχτηκε να υποκύψει σε εκβιασμούς, σε συμφέροντα ή σε ιδεολογικές υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Έμεινε πάντα πιστός στα ιδανικά του.

Ερ.: Πλήρωσε την πίστη του σε υψηλά ιδανικά με φυλακίσεις και εξορίες. Πώς ένιωθε ζώντας στην ανασφάλεια;
Απ.: Ύστερα από εξορίες, φυλακίσεις και ταλαιπωρίες, τον καλούσαν πάντοτε στις εφημερίδες του συγκεκριμένου ιδεολογικού χώρου. Με τον καιρό πολλές εφημερίδες ζητούσαν την υπογραφή του.

Ερ.: Πώς θα αισθανόταν και πώς θα χαρακτήριζε τη σημερινή πολιτική κατάσταση, αν ζούσε σήμερα;
Απ.: Δεν μου μένει καμιά αμφιβολία, επειδή τον γνώριζα καλά, ότι θα ήταν πλήρως απογοητευμένος από το όλο πολιτικό σκηνικό. Περισσότερο όμως από το γεγονός ότι αυτή που θέλει σήμερα να λέγεται «Αριστερά» υποτάχθηκε χάριν σκοπιμοτήτων στον άκρατο καπιταλισμό των Βρυξελλών και εγκατέλειψε τις αρχές του σοσιαλισμού. Από ένστικτο στα τελευταία του ο Βουρνάς έλεγε ότι θα έπρεπε να ξαναβρούμε τον χαμένο σοσιαλισμό.

Ερ.: Διαβάζουν οι νέοι;
Απ.: Οι νεότεροι δεν διαβάζουν. Η νέα γενιά, εάν απομακρυνθεί από τα βιβλία, είναι χαμένη.