Εδώ και χρόνια η ΗΧΩ προσπαθεί να «πιέσει» τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, αναδεικνύοντας ζητήματα, καταστάσεις και γεγονότα, ώστε να υπάρξουν αποφάσεις που θα πάνε τον τόπο μας ένα βήμα μπροστά… ένα από αυτά τα θέματα είναι και το στρατόπεδο ΒΕΡΣΗ, που για ανεξήγητους, περίεργους ίσως, λόγους, ενώ είναι κατ΄ ουσίαν ανενεργό, η Τοπική Πολιτική κάστα, από τους βουλευτές μέχρι και τους δημάρχους, ζητούν «συνέχιση λειτουργίας», «αναβάθμιση», «τροποποίηση» και άλλα τέτοια, προς «όφελος της τοπικής οικονομίας», χωρίς ποτέ να κατατεθούν συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία… μάλιστα αυτή η «επιθυμία» συνέχισης της λειτουργίας του στρατοπέδου διαπερνά εγκάρσια τα κόμματα, απ’ το ΚΚΕ μέχρι και τη ΝΔ!!!
Κι αυτό όταν στα Γιάννενα ο Δήμος ζητά υπέρ της τοπικής κοινωνίας ολόκληρο το ΒΕΛΙΣΑΡΙΟΥ, στην Πρέβεζα στη θέση του στρατοπέδου κατασκευάζεται το Διοικητήριο και στους Φιλιάτες το εκεί στρατόπεδο θα μετατραπεί σε φυλακή για οικονομικούς παραβάτες.
Στην Άρτα, μόλις προχθές υπήρξε μια ακόμη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για να συνεχιστεί η λειτουργία του ΒΕΡΣΗ, με κάποιους μάλιστα να το μετατρέπουν σε εσωκομματικό ζήτημα της Ν.Δ. ζητώντας τα ρέστα απ’ τον τοπικό βουλευτή.
Με την χώρα να βρίσκεται σε δύσκολη θέση και την δεξιά κυβέρνηση σε περιδίνηση λόγω μεταναστευτικού, το εσπευσμένο άδειασμα του ΒΕΡΣΗ από πάσης φύσεως υλικά, «ακόμη και ο εξοπλισμός των μαγειρείων», όπως υπογραμμίζει σε ανάρτησή του ο πρώην Διοικητής Δημήτρης Βαρέλης, μάλλον δείχνει πως το Υπουργείο Άμυνας έχει πάρει τις αποφάσεις του.
Το θέμα είναι πως ενώ τα γεγονότα τρέχουν, το πολιτικό προσωπικό της Άρτας, δείχνει να βρίσκεται –και στη διαχείριση του Στρατοπέδου- «αλλού»… Δεν μπορούν να κινηθούν δυναμικά, επειδή το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» παραλύει το νού και αφήνουν τον κόσμο στη τύχη του; Υπάρχουν άλλοι λόγοι, που κανένας δεν ομολογεί; Να είναι η αδυναμία παρέμβασης;
Διότι, όσα ακούγονται για την τύχη του ΒΕΡΣΗ δεν είναι και τόσο καλά… κι αν υπάρξουν αποφάσεις οι εκ των υστέρων κραυγές θα είναι για το θεαθήναι… Χτυπάμε ένα καμπανάκι, αφιερώνοντας σε όλους και όλες που ψηφίζονται από τους Αρτινούς, ένα ποίημα, που έγινε γνωστό τραγούδι, αν και όχι ολόκληρο…
Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ’η παρέα πίναμ’ εψες’
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
…………………………….
– Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
– Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
– Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
– Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το ‘πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
(Κώστας Βάρναλης, Οι Μοιραίοι)