της Παναγιώτας Π. Λάμπρη
Κι εκεί που θαρρούσαμε πως ζούμε σε εποχή ορθολογισμού, αμφισβητείται η επιστήμη και πιάσανε δουλειά οι καφετζούδες! Έτσι, ενώ χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους ή ασθενούν από COVID-19 παγκοσμίως, για μέρος δημοσιεύσεων του διαδικτύου, αλλά και για ικανή μερίδα των συμπολιτών μας, και όχι μόνο, ο ιός με την κορώνα δεν αποτελεί κίνδυνο για την υγεία τη δική τους, των οικείων τους ή των υπολοίπων! Όλα είναι της φαντασίας κυβερνώντων και επιστημόνων ανά την υφήλιο, οι οποίοι, άκουσον άκουσον, επιθυμούν την καθυπόταξη των πολιτών μέσω της χρήσης μάσκας, λες, και είχαν χαθεί οι άλλοι τρόποι καθυπόταξης και η μάσκα είχε απομείνει!
Έλεος, αδέλφια! Αν αυτή είναι η άποψή σας, μπορείτε να την έχετε, αλλά δεν μπορείτε να κινείστε μη λαμβάνοντας καμία προστασία και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή συνανθρώπων σας! Αυτό τουλάχιστον υπαγορεύει η ελάχιστη ατομική και συλλογική ευθύνη! Και τα επαναστατικά «πώς θα βγάλουμε το καλοκαίρι χωρίς πανηγύρια!», «μας έκλεισαν τις εκκλησίες τη Λαμπρή, θα μας τις κλείσουν και τον Δεκαπενταύγουστο, αυτοί οι άθεοι!», «δεν υπάρχει κορωνοϊός, μόνο μαγκιά και αλκοόλ!» και άλλα όμοια, καλά είναι, αλλά επικίνδυνα, δεν νομίζετε; Πόσο μάλλον, που ο συνωστισμός αποτελεί βασική αιτία μετάδοσης του ιού, από τον οποίο η χώρα μας δρέπει ήδη τα αποτελέσματα της μη τήρησης των προβλεπόμενων από την πολιτεία σχετικών κανόνων!
Και με όλον τον σεβασμό για το θρησκευτικό πιστεύω του καθενός, με εξέπληξε δυσάρεστα η χαλαρότητα, την οποία παρατήρησα σε κάποια μονή, πριν λίγες μέρες, όπου οι προσκυνητές κινούνταν χωρίς μάσκα, δεν τηρούσαν τις αναγκαίες μεταξύ τους αποστάσεις και φιλούσαν τις εικόνες, τις οποίες, όσο ήμουν εκεί φορώντας τη μάσκα μου, δεν είδα κάποιον να φροντίζει για την απολύμανσή τους! Εντάξει, πολλοί αποδέχονται πως η πίστη είναι πάνω από την επιστήμη, να το δεχθώ, αλλά η επιστήμη μιλά με αποδείξεις, ενώ η πίστη; Το βεβαιώνει ευθαρσώς ο Απόστολος Παύλος πως «Πίστις εστίν, ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ια’ 1).
Επομένως, καιρός να παραμεριστούν οι συνωμοσιολογίες και η αντίσταση στη χρήση της μάσκας, αλλά και όλων των άλλων μέτρων προστασίας από τον κορωνοϊό, και ως πολίτες δημοκρατικοί, πολίτες με ευθύνη δηλαδή, να αποδείξουμε πως δεν είμαστε αγέλη, η οποία άγεται και φέρεται από ανυπόστατες και στερούμενες επιστημονικής τεκμηρίωσης δημοσιεύσεις, αλλά σκεφτόμαστε και αποφασίζουμε λαμβάνοντας υπόψη το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον
Όταν μπήκαμε στους ρυθμούς της πανδημίας και κλειστήκαμε στα σπίτια μας, για να προφυλαχθούμε από τον γνωστό ιό, άρχισα να τρέφω την ελπίδα, αμυδρή, αλλά ελπίδα, πως ο εγκλεισμός θα έφερνε και κάτι θετικό για την εποχή, κατά την οποία θα επιστρέφαμε στην όποια κανονικότητα, όπως συνηθίζαμε να αποκαλούμε την επιστροφή στους πρότερους ρυθμούς ζωής! Πίστευα ουτοπικά, καθώς αποδεικνύεται εκ των υστέρων, πως ο άνθρωπος θα έβρισκε χρόνο για ενδοσκόπηση και για επαναπροσδιορισμό στόχων και επιλογών, μια και ο σύγχρονος τρόπος ζωής του στερεί σε ικανό βαθμό αυτή τη δυνατότητα.
Έτσι, πριν αλέκτωρ φωνήσει, διαψεύστηκα, διαπιστώνοντας γι’ άλλη μια φορά πως δύσκολα αλλάζει η φύση των ανθρώπων! Έτσι, ακόμα και τώρα, που ο ιός επανέκαμψε και δεν χαρίζεται σε κανέναν, αν δεν τηρεί τα αναγκαία μέτρα προστασίας, πέραν του ότι πολλοί κινούνται, θαρρείς και δεν υπάρχει, ακούω από συμπολίτες μας να λένε – κάποιοι διακινούν και στο διαδίκτυο παρόμοιες απόψεις – πως από τον καρκίνο ή άλλες ασθένειες πεθαίνουν πιο πολλοί άνθρωποι καθημερινά σε σχέση μ’ όσους πεθαίνουν από τον κορωνοϊό! Άκουσα μάλιστα από κάποιον να λέει επιτατικά σε συνομιλητή του: «Ας πεθάνει κι ένα εκατομμύριο! Και τι έγινε;» Τόση αξία έδινε στην ανθρώπινη ζωή ο άνθρωπος αυτός, αν και κουβαλούσε αρκετά καλοκαίρια στους ώμους του! Αγνοώ, βέβαια, αν θα έλεγε τα ίδια σε περίπτωση που νοσηλευόταν ο ίδιος ή αγαπημένα του πρόσωπα στην εντατική νοσοκομείου μην έχοντας καμιά ελπίδα ζωής και οδηγούνταν, μετά από ταλαιπωρία ημερών – η εμπειρία όσων βίωσαν την ασθένεια, επέζησαν και την περιγράφουν είναι τρομακτική – στο επέκεινα με αφορμή τον covid-19!
Τελικά, θα μείνω με την απορία! Πόσο δύσκολο είναι να ζει κανείς ως νομοταγής και υπεύθυνος πολίτης, που σημαίνει να απολαμβάνει τη ζωή του υπό το πρίσμα των νέων συνθηκών; Εκτός και μεγάλο μέρος των ανθρώπων της εποχής μας έχει απωλέσει κάθε αίσθηση μέτρου και κάθε ατομική και κοινωνική ευθύνη ή απλά νιώθει πως η όποια στέρηση είναι κατ’ ανάγκην κακή και του στερεί την αφθονία, την οποία έχει ταυτίσει με την επί γης ευδαιμονία!
Κι εκεί που σ’ όλο τον κόσμο, και στην Ελλάδα, αυξάνονται οι φορείς του γνωστού ιού αλλά και οι ασθενείς, πολλοί εξ ημών «στραβά το καπελάκι μου»! Προϊόντος, μάλιστα, του χρόνου, εκεί που από τον Μάρτιο ως τον Ιούνιο είχαμε δείξει ως λαός ιδιαίτερη, πλην εξαιρέσεων, πειθαρχία, με τα γνωστά αποτελέσματα, για πολλούς λόγους αλλάξαμε τροπάριο! Λες, κι ο COVID-19, ο οποίος ποτέ δεν είχε εξαφανιστεί, δεν είναι εδώ!
Υπάρχει, επίσης, μια «επαναστατική» διάθεση σε δημοσιεύματα, σε δημόσιες, αλλά και σε ιδιωτικές συζητήσεις, όπου, πριν αποφανθούν ή αδιαφορώντας παντελώς για το τι λένε οι ειδικοί, τους οποίους μέχρι πρότινος μεγάλη μερίδα του πληθυσμού εμπιστευόταν, διατυπώνονται απίθανες απόψεις, όπως «Αν δεν αρρωστήσω ο ίδιος ή κάποιος δικός μου, δεν πιστεύω τίποτα!»,
«Έλα, μωρέ, που υπάρχει κορωνοϊός! Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά! Άμα αρρωστήσω, αρρώστησα!», ή αφοριστικές, όπως «Δεν θα επιτρέψουμε να φορέσουν μάσκα τα παιδιά μας στο σχολείο!» – υπάρχει σχετικό «κίνημα» στο facebook-, «Είναι όλα ψέματα! Είναι όλα φκιαχτά, για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος!», «Δε βλέπεις! Λένε ότι δήθεν πέθαναν από τον κορωνοϊό! Εμένα ο πατέρας μου ήταν καρδιακός! Από την καρδιά πέθανε, όχι από τον κορωνοιό!», ή απεμπόλησης της ατομικής ευθύνης, όπως «Ας μην ανοίγανε τα σύνορα! Τι να κάνω εγώ τώρα; Αυτοί φταίνε! Ας τα κρατούσαν κλειστά!», λες και αυτή μόνο είναι η αιτία αύξησης των φορέων του ιού ή λες και το κράτος είναι ιδιωτικός χώρος, που μπορείς να τον κλειδώσεις και να πεις πως, όσο κυκλοφορεί ο ιός, δεν περνάει κανένας την πόρτα του! Ειδικά, εκείνο το «Μη «χτυπάτε» τους νέους! Θέλουν να χαρούν τις διακοπές τους και τα νιάτα τους!», όταν ζητείται απ’ αυτούς, παρότι είναι περίοδος διακοπών, να συνεχίσουν να δείχνουν υπευθυνότητα, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Διότι οι νέοι, τους οποίους ιδιαίτερα αγαπώ και κατανοώ λόγω μακράς θητείας κοντά τους, έχουν δικαίωμα ψήφου, είναι ενεργοί πολίτες δηλαδή, που σημαίνει πως δεν έχουν μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις, όπως άλλωστε και οι υπόλοιπες ηλικιακές βαθμίδες! Εξάλλου, κανείς δεν τους ζητά το αδύνατο! Είναι κατανοητό, βέβαια, πως η νεότητα ζητεί, και δικαίως, τα εαυτής! Ποιος λέει, όχι! Αλλά στις υφιστάμενες συνθήκες, ας τηρεί τα μέτρα, τα οποία προτείνουν οι ειδικοί, όπως φυσικά οφείλουν να πράττουν όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση!
Εκτός και το πήραμε απόφαση πως, ό,τι καλό πετύχαμε στον τομέα της πανδημίας, δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας, οπότε μας επιτρέπεται να καταστρατηγούμε όσα προτείνουν η ειδικοί και η πολιτεία και «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει»! Παρήγορο είναι πως πολλά μέλη της κοινωνίας μας, ασχέτως ηλικίας, δείχνουν υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση! Είναι κρίμα η προσπάθειά τους να πέσει στο κενό και η κοινωνία μας να πληρώσει πολλαπλά το τίμημα!