Ανοχή και συνενοχή
Γράφει η Χριστίνα Μπίζα
Κοινωνία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης με κορύφωση της εγκληματικότητας γεννά σειρά ερωτηματικών για τις ευθύνες όλων μας… Γυναικοκτονίες.. στυγερά εγκλήματα … ακραίες καταστάσεις μας κατακλύζουν καθημερινά μέσω των δελτίων ειδήσεων…
Όταν όμως όλα αυτά τα αισθανόμαστε να μας πλησιάζουν κοινωνικά και γεωγραφικά τότε τα πράγματα σαφώς λαμβάνουν άλλες διαστάσεις..
Τότε ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι και με τις δικές μας ευθύνες μικρές ή μεγάλες που πιθανόν να μην σταθμίσαμε με την βαρύτητα που τους αρμόζει και να ζούσαμε το παραμύθι μας στο δικό μας συννεφάκι…
Εκκρεμότητες, ανοχή, υπομονή και η πορεία της ζωής πολύ συχνά επαναπροσδιορίζουν προορισμούς… Η επόμενη στροφή όμως μπορεί να έχει τα καλύτερα πέρα και πάνω από τα αναμενόμενα..
Μέχρι όμως να φανεί η λάμψη στα μάτια από την ευχάριστη έκπληξη των γεγονότων έρχονται άλλες λάμψεις που μπορεί να μας εκπλήττουν δυσάρεστα αλλά που ξεκαθαρίζουν και το τοπίο…
Όσο σκληρή και να είναι η ζωή είναι γενναιόδωρη μέσα από τη δυσκολία της αρκεί ο κοπιαστικός ανηφορικός δρόμος να είναι η απόλαυση της αναζήτησης… Να μην κυριαρχήσει ο φόβος για το άγνωστο και η ζήλια για την αντοχή άλλων που παρεξηγήθηκε από τα γεγονότα χαρακτηρίζοντας την ως αδυναμία…
Παρατηρούμε τις καταστάσεις και αναρωτιόμαστε πως ιδιαίτερα μετά την πανδημία εμφανίστηκε τόση παθογένεια στην κοινωνία μας για να διαπιστώσουμε ότι και κατά το παρελθόν υπήρξαν γεγονότα σε ακραία μορφή, διεκδικήσεις και αποτελέσματα ευχάριστα που ίσως δεν ήταν κοντά η στιγμή της ουσιαστικής δικαίωσης…
Το βλέπουμε έτσι γιατί μπορεί να υπήρξε και μεγάλη ανοχή σε καταστάσεις που επιβάρυναν το κλίμα και τώρα με δεδομένες τις γενικότερες συνθήκες και λόγω μιμητισμού κινδυνεύουμε να πολλαπλασιάσουμε την παθογένεια…
Όλοι μας έχουμε ευθύνες…
Ακόμη και μία επιπόλαιη και αψυχολόγητη συμβουλή υψηλά ιστάμενου ή κατώτερου υπεύθυνου μπορεί να παρεξηγηθεί από θολή σκέψη και να πυροδοτήσουν την έκρηξη…
Χειριστικοί άνθρωποι με στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητα είναι πιθανό να επηρεάσουν αρνητικά τις καταστάσεις μεταφέροντας μία εικόνα εντελώς αρρωστημένη ως πραγματικότητα και αληθινή…
Κραυγαλέες εγκληματικές καταστάσεις τύπου «Πάτρας» κάποιους τους γοητεύουν μιμούμενοι πρακτικές και χειρισμούς εκτροπής από την νομιμότητα και την κανονικότητα…
Δεν θέλει πολύ και γύρω μας να συμβεί το κακό όταν η κακιά η ώρα είναι υπερβολικά και αναπάντεχα κοντά μας…
Ειδικά σήμερα οι αρχές επιβάλετε να είναι σε αυξημένη εγρήγορση και επαγρύπνηση ώστε να προστατεύονται αθώοι πολίτες ανεξάρτητα από την οικονομική τους επιφάνεια ή την κοινωνική τους θέση…
Είναι το καλό να μην εκδηλωθεί η εκκολαπτόμενη βία αλλά να καθαρίσει όσο είναι καιρός το απόστημα της παραβατικότητας πριν οι απειλές γίνουν πράξη και οι διωκόμενοι καταλήξουν άψυχα κορμιά σε κανένα χαντάκι…
Μετά την έκρηξη τα γεγονότα τρομάζουν και εάν οι υπεύθυνοι επιλέξουν να σφυρίξουν αδιάφορα τότε η ανοχή μπορεί να είναι και συνενοχή στις όποιες εξελίξεις…
Η ατιμωρησία κάποιες φορές λόγω των συνθηκών ακόμη και όταν ο Νόμος και οι Λειτουργοί του αποφασίζουν και αποδίδουν Δικαιοσύνη οδηγεί τους παραβάτες στην ασυδοσία και κλιμακωτά σε μεγαλύτερες παραβάσεις…
Δεν είναι πάντα εύκολη η πορεία όλων μας αλλά αυτό δεν θα πει ότι η δυστροπία προς τους γύρω μας και οι απειλές μπορούν να αποτελέσουν την ενδεδειγμένη οδό…
Όλοι απέναντι στο Θεό και το Δίκιο είμαστε ίσοι και θα πρέπει να πληρώσουμε όταν χρειαστεί και το τίμημα για τις παραβάσεις μέσω των πράξεων μας ή των χειρισμών μας… ή να επιβραβευθούμε όταν πρέπει…
Δεν είναι λίγες οι φορές για κάποιους ανθρώπους όπου η βολή και η καλοπέραση κυριαρχούν και όταν κάποιος απρόσμενα, λόγω των γεγονότων,την ανατρέπει υπερβαίνονται τα εσκαμμένα σε υπερβολικό βαθμό αδικώντας και παραβιάζοντας δικαιώματα….
Πόσες ζωές δεν έφυγαν έτσι για να δούμε κροκοδείλια δάκρια μετανοίας κατόπιν εορτής..
Το τραγικό και με τις γυναικοκτονίες που τείνουν να λάβουν μορφή επιδημίας είναι ότι αυξάνονται χωρίς διαχωρισμούς δυστυχώς ως προς τους εκτελεστές αφού η πλειοψηφία μπορεί να είναι άνδρες που το επιλέγουν όμως και γυναίκες προς γυναίκες δεν είναι λίγες περιπτώσεις αιματηρής κατάληξης…
Καιροί δύσκολοι όμως και ωραίοι..
Τώρα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες καλούμαστε να αποδείξουμε τι πραγματικά αξίζουμε και πόσο επιδέξια μπορούμε να διαβούμε ανάμεσα στις κακοτοπιές ώστε να τις αποφύγουμε από την μια αλλά και να βρεθεί το δίκιο και η δικαίωση από την άλλη…
Είναι μία πραγματική ευχή για όλους μας αφού το βάρος του Σταυρού του δικού μας Γολγοθά μόνο εμείς γνωρίζουμε και είναι ένα βάρος που τελικά λυτρώνει …
Στο χέρι μας είναι να είμαστε εκτός από αρεστοί χωρίς ψυχή,άριστοι και δίκαιοι σε νέους, γέρους και ιδιαίτερους ανθρώπους και του οικογενειακού περιβάλλοντος γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι γράφει η επόμενη σελίδα για όλους μας στο βιβλίο της ζωής…