Κουβεντιάζοντας με την Αφρ. Κατσαούνου

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Την 25 και 26 Ιουνίου 2021 και ώρα 21.00, στον δημοτικό κινηματογράφο “Ορφέας” παρουσιάστηκε η κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου “Τα Κίτρινα Γάντια”, σε σκηνοθεσία Αφροδίτης Κατσαούνου. Το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού με το θερμό χειροκρότημα αποτελούν ενδείξεις πως έλειψε στο κοινό το θέατρο, οι παραστάσεις, ο πολιτισμός. Τι έχετε να μας πείτε για την επιλογή του έργου αλλά και για την ομάδα “Ύπόθεσις 19”;

H Ρένα εξώκειλε ήταν ο αρχικός τίτλος του θεατρικού έργου που ανέβασε ο Βασίλης Λογοθετίδης τη σεζόν 1952 – ’53. Το 1960 ο Αλέκος Σακελλάριος μετέφερε το έργο στον κινηματογράφο με τον τίτλοΤα κίτρινα γάντια. Πιστεύω ότι είναι έργο υποδειγματικό στο είδος του.Η τεχνική και η δομή του μαζί με τα αναπάντεχα που συμβαίνουνσυνθέτουν μια φάρσα γεμάτη παρεξηγήσεις αλλά και έντονα συναισθήματα. Με σεβασμό στους συγγραφείς προσπάθησα να τηρήσω όλητην τεχνική της φάρσας αλλά και το ήθος που υπάρχει. Δουλέψαμε έτσι ώστε το γέλιο να βγει από τις ανατρεπτικές καταστάσεις και τα λεκτικά αστεία. Η δουλειά μου με τους ηθοποιούς δεν στηρίχτηκε στην αντιγραφή των χαρακτήρων της ταινίας, μιας και θεωρώ ιεροσυλία κάθε προσπάθεια σύγκρισης ή μίμησης των ιερών τεράτων του ελληνικού κινηματογράφου, είτε γίνει με επιτυχία είτε όχι. Αντίθετα έδωσα χώρο στον καθένα να μελετήσει τον ρόλο με πολλαπλές αναγνώσεις και να τον αποδώσει κατακτώντας τον μέσα από την δική του ιδιοσυγκρασία και τρόπο σκέψης όπως και να βασιστεί στα δικά του εργαλεία υποκριτικής.

Βρήκα επίσης αφορμές να ακουστούν αλλά και να χορέψουν οι ηθοποιοί τραγούδια της εποχής. Ήθελα να δημιουργηθεί μια πινελιά συγκίνησης και νοσταλγίας
στους παλαιότερους και μια παρουσίαση του μεταπολεμικού τρόπου σκέψης και ζωής στους νεότερους.
Ο Ορέστης ζηλεύει παθολογικά τη γυναίκα του. Αρκεί αυτό και μία μικρή παρεξήγηση για να κατασκευάσει κανείς μία φαρσοκωμωδία; Όχι βέβαια, αλλά το έργο δεν είναι μόνο αυτό. Για εμένα, βασικό στοιχείο που μίλησε στην καρδιά μου, είναι η ελληνικότητα του έργου σε όλες τις μορφές. Η πλούσια ελληνική γλώσσα και οι συμβολισμοί της: τα μολυντήρια που έχουν μολύνει τις σκέψεις του Ορέστη, οι κεφαλεπίδεσμοι στο μέτωπο όπου φυτρώνει η απιστία και το μουστάκι ως λαϊκός αρσενικός πειρασμός.

Η αθωότητα των αστείων που δεν έχουν στόχο να προσβάλουν, ο σεβασμός και η αποδοχή του διαφορετικού ατόμου και η σύγκρουση-σύγκριση τρέλας και λογικής, το ελληνικό καφενείο, το μεταπολεμικό αστικό σπίτι, ο έρωτας ως κοινός παρονομαστής σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ο αγών λόγος με παγκόσμιες αλλά και λαϊκές σοφίες, γεμίζουν πλουσιοπάροχα ένα έργο που έχει ρίζες από τον Αριστοφάνη και τον Μένανδρο ως την Κομέντια ντελ άρτε και τον Φεντώ.

Τον Σεπτέμβριο του 2019 η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Άρτας ίδρυσε θεατρική ομάδα με σκοπό τη δημιουργική ενασχόληση των μελών και τη συμμετοχή τους στα θεατρικά δρώμενα της πόλης μας. Με κάλεσε να συνεργαστώ μαζί τους και αρχίσαμε άμεσα αναγνώσεις κειμένων αλλά και θεατρικές συναντήσεις για να μπορέσουμε να οργανωθούμε και να δομηθούμε ως ομάδα.
Tο όνομα της ομάδας “Υπόθεσις 19”, μια δύσκολη υπόθεση που κληθήκαμε να φέρουμε εις πέρας οι Αστυνομικοί κι εγώ. Τα προβλήματα πολλά: πνευματικά δικαιώματα, έλλειψη θεατρικού χώρου, κυλιόμενο ωράριο, οικογενειακές υποχρεώσεις, ατυχήματα και ο περίφημος COVID19! Το έργο αυτό όμως το αγαπήσαμε πολύ και το κρατήσαμε ζωντανό με την ομάδα, διαζώσης και διαδικτυακά, δύο χρόνια.

Το παρουσιάσαμε με όλη την αγάπη και τη σοφία που μας προσέφερε απλόχερα με την προσδοκία να μοιραστούμε αυτή την αγάπη με τον κόσμο. Η ομάδα αποτελείται από δεκαπέντε άτομα τα οποία δεν είναι μόνο αυτά που είδατε επί σκηνής αλλά κι αυτά που πίσω από τα φώτα δούλεψαν στο υποβολείο, στον ήχο και βοήθησαν στις πρόβες. Επίσης τα άτομα της Ένωσης που στάθηκαν επάξια και στήριξαν την όλη προσπάθεια.
Προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενη και ικανοποιημένη με την απόδοση του έργου και των ρόλων μιας και όλη η ομάδα, πλην μικρών εξαιρέσεων, αποτελείται από ανθρώπους που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με το θέατρο αλλά έκρυβαν μέσα τους βαθιά θεατρική επιθυμία κι αγάπη. Τους θαυμάζω και τους εκτιμώ μιας και αποδεικνύουν περίτρανα ότι αποτελούν, ως Αστυνομικοί, αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, που εκτός την βασική αποστολή της προστασίας του πολίτη, θέλουν να συμμετέχουν ενεργά στο πολιτιστικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Τι πιστεύετε πως προκάλεσε η δύσκολη περίοδος που διανύσαμε και δυστυχώς διανύουμε στο θέατρο και μάλιστα σε μικρές περιοχές όπως αυτή της δικής μας πόλης;
Θα σας αναφέρω τι έγινε σχετικά με τις θεατρικές ομάδες με τις οποίες συνεργάζομαι κι έτσι γνωρίζω τα γεγονότα εκ των έσω. Αρχικά στην Άρτα έμειναν στη μέση και δεν πρόλαβαν να παρασταθούν δύο σπουδαία έργα. Το πανηγύρι του Κεχαΐδη και το θεατρικό αφιέρωμα στη Ρένα Βλαχοπούλου από την θεατρική ομάδα και το θεατρικό εργαστήρι εφήβων του Μακρυγιάννη αντίστοιχα. Δύο παραστάσεις στημένες με μεράκι και σεβασμό που απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους και που τις περίμενε με αγωνία το κοινό αλλά και οι δημιουργοί. Το ίδιο έγινε, όπως προείπα και με την θεατρική ομάδα της Ένωσης Αστυνομικών «Υπόθεσις19». Τέλος στο Κομπότι οι «Υφοποιοί» του Πολιτιστικού Συλλόγου άφησαν στη μέση δύο εξαιρετικές παραστάσεις κωμωδίας. Το Με δύναμη από την Κηφισιά των Κεχαΐδη-Χαβιαρά και το Αν αργήσω κοιμήσου, του Άκη Δήμου. Πολύ δουλειά που δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί όσο κι αν προσπαθήσαμε τις περιόδους που χαλάρωναν τα μέτρα. Μόνο από αυτό φανταστείτε πόσο θέατρο ¨έλειψε¨από τη ζωή μας σε τοπικό επίπεδο σε μια πόλη που έχει ιστορία στο καλό θέατρο και που επάξια την συνεχίζουν αυτές οι ομάδες.

Ποιά είναι τα θεατρικά σας σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Τώρα πρέπει να ¨τρέξουμε¨ για να αναπληρώσουμε το κενό! Όσον αφορά την θεατρική ομάδα της Ένωσης Αστυνομικών «Υπόθεσις19» συνεχίζουμε τον Αύγουστο στο Βουργαρέλι, όπου είμαστε καλεσμένοι του Δήμου Κεντρικών Τζουμέρκων και επανερχόμαστε τον Σεπτέμβρη στην Άρτα μιας και πολύς κόσμος δεν μπόρεσε να δει την παράσταση και ζητά επίμονα να την επαναλάβουμε.
Επίσης στο Κομπότι με τους «Υφοποιούς» του Πολιτιστικού Συλλόγου ανεβάζουμε στις 19 Ιουλίου, για οκτώ παραστάσεις, το έργο Κάτι παραλίγο έρωτες, ένα έργοβασισμένο σε μικρές ασυνήθιστες, κωμικοτραγικές, αληθινές ιστορίες έρωτα και άλλων δαιμονίων από την αρχαιότητα έως σήμερα. Το έργο αποτελεί μια συρραφή θεατρικών κειμένων κι είναι μια παράσταση που πιστεύω θα αγαπήσει και θα αγκαλιάσει για άλλη μια φορά το κοινό.

Υπάρχει πολιτισμός μετά- καραντίνας;
Ο πολιτισμός είναι φωτεινός σαν τον Ήλιο: «κλειδώνω μανταλώνω κι ο κλέφτης μπαίνει μέσα!» Δεν μπορεί να τον σταματήσει κανείς, δεν είναι στο χέρι κανενός. Βρίσκει τρόπο να γεννιέται και να ριζώνει δυνατότερος και πλουσιότερος. Ευτυχώς δηλαδή γιατί διαφορετικά, τότε μόνο θα κινδύνευε να καταστραφεί ο κόσμος… και δεν θα υπήρχε κανένα εμβόλιο να τον σώσει!