Το δέντρο και το δάσος…

Γράφει : ο 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥΜΠΟΥΡΟΣ

Το δικό τους και οι εσχατολογούντες για τα δικά μου

Πόσο τιμάται η ζωή του καθενός και, εν πάση περιπτώσει, όλων μας; Όλων μας… Αφελέστατη η ερώτηση. Τι θα πει όλων; Είμαστε όλοι ίδιοι; Ανήκουμε στην ίδια κατηγορία, γιατί περί κατηγορίας πρόκειται. Είναι δυνατόν να μπούνε απαξάπαντες στο ίδιο το τσουβάλι, δηλαδή να τα ισοπεδώσουμε όλα; «Αυτά είναι ιδεοληψίες!»
Πόσο τιμώνται στο χρηματιστήριο του κέρδους τα δικαιώματα των πολιτών, του κάθε πολίτη, ατομικά; Εξαρτάται. Ποιος είσαι και από πού είσαι και σε ποια τάξη ανήκεις και ποιους υπηρετείς. Κι αν μιλάς για κοινωνικά δικαιώματα εξαρτάται, αν για πολιτικά και πάλι εξαρτάται καταπώς σκέφτεσαι να ψηφίσεις και πώς εκδηλώνεις αυτή τη σκέψη.
Για τα ατομικά δικαιώματα; Εδώ κι αν εξαρτάται. Εξαρτάται από το λογισμικό κατασκοπείας Predator. Για παιδεία; Όλοι; Είσαι θρασύς…

«Όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος». Η ηθική υποπίπτει στον κανόνα της ερμηνείας των λέξεων, όπως ακριβώς τα δίδαξε όλα αυτά ο Θουκυδίδης. «…καὶτὴνεἰωθυῖανἀξίωσιντῶνὀνομάτωνἐςτὰἔργαἀντήλλαξαντῇ δικαιώσει». Μεθερμηνευόμενον: άλλαζαν την καθιερωμένη σημασία των λέξεων ώστε να ταιριάζει με τις πράξεις τους.

Το μυστήριον της βαπτίσεως λειτουργεί κανονικότατα. Μη κρατικά, όχι ιδιωτικά κλπ. Βαπτιζόμενα στην κολυμπήθρα της μεταρρύθμισης. Άφεριμ.

Τα πάντα καθορίζει η δύναμη του ισχυρού. Άνετη η πλειοψηφία, απόλυτη η κυριαρχία! Η δύναμη αυτή, γενικά, επικάθησεν επί της οιασδήποτε αδυναμίας των ανθρώπων και κατακάθισε στην ψυχή τους, αποδιώχνοντας κάθε έννοια ατομικού δικαιώματος και κάθε προσπάθεια σεβασμού της προσωπικότητας του καθενός. Δεν χρειάζεται ιστορική αναδρομή. Επιβολή δύναμης δεν είναι η παραπληροφόρηση; Σκόπιμη διάδοση ψευδών ειδήσεων προκειμένου να πετύχουμε την ετεροκατεύθυνση των πολιτών. Η δύναμη του μέσου ασύγκριτη… Ισοπεδώνει συνειδήσεις, πεποιθήσεις, ιδεολογίες, ανθρωπισμό…

Και από πάνω ο αυτόκλητος υπερασπιστής. Ο «αγανακτισμένος», ο «απελπισμένος» και, φυσικά, ο «παγκοσμιοποιημένος». Και ο απορών: Χάνουμε το δάσος και ψάχνουμε το δέντρο…

Με χτύπησε ο συνειρμός. Θυμήθηκα το κλέφτικο του Βασίλη.
«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,
για ν’ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες,
χωριά κι αμπελοχώραφα κοπέλια να δουλεύουν».
Τότε ο Βασίλης πήρε το όπλο. Τώρα… παίρνει τη θέση. Πώς αλλάζουν τα πράγματα!