Φωτιά…. Καήκαμε!!!

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

(Όταν διαταγή έβγαλε το καθεστώς να καούνε/σε δημόσιες πλατείες τα βιβλία που/περικλείνουν ιδέες ανατρεπτικές,/κι από παντού κεντρίζανε τα βόδια/να σέρνουν κάρα ολόκληρα/με βιβλία για την πυρά, ένας εξορισμένος/ποιητής, ένας απ’ τους καλύτερους,/ διαβάζοντας των βιβλίων τον κατάλογο,/με φρίκη του είδε πως τα δικά του/τα είχανε ξεχάσει. Χύμηξε στο γραφείο του/με τις φτερούγες της οργής, κι έγραψε στους τυράννους ένα/ γράμμα:/ «Κάψτε με!» έγραφε με πένα ακράτητη, « κάψτε με!/Μ’ αφήσατε έξω! Δε μπορείτε να μου το κάνετε αυτό, εμένα!/ Την αλήθεια δεν έγραφα πάντα στα βιβλία μου; Και τώρα/μου φερνόσαστε σαν να ‘μαι ψεύτης! Σας διατάζω:/ Κάψτε με!»)
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ποιήματα (1938) (Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης)
…
Ούτε που θυμάμαι ποιος είπε το περίφημο «εκεί όπου καίνε βιβλία, μια μέρα θα καίνε ανθρώπους». Γνωρίζω όμως καθαρά πως είχε και έχει απόλυτο δίκιο. Η μελέτη προάγει το πνεύμα και έτσι αναπτύσσεται η κριτική σκέψη, διευρύνεται ο πνευματικός ορίζοντας του ανθρώπου και πολλαπλασιάζονται τα ενδιαφέροντά του. Συγκροτεί, λοιπόν, την προσωπικότητά του πάνω σε καίριες και ασφαλείς βάσεις. Αυτός όμως ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος για την εξουσία.
Και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. «Κάψτε, κάψτε τα». Φώναξε ο Παλαμάς και τόσοι άλλοι.
«Άναβε φωτιές, καλόγερε,/κάψε, κάψε, στα χαμένα καις•/απ’ τη στάχτη της φωτιάς σου/της Ιδέας ο χρυσαητός/τις φτερούγες του τεντώνει πιο πλατιές/προς τα ύψη, προς το φως».

Κ. Παλαμά «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»
Να μην πούμε για τον Επιτάφιο του Ρίτσου που τον έκαψε το καθεστώς, η Δικτατορία του Μεταξά, σε «Πολιτιστική Εκδήλωση» στην πλατεία Συντάγματος.
Αλλάζουν, όμως οι καιροί. Αλλάζουν οι καταστάσεις. Σιγά μην χρειάζεται τώρα να καούν βιβλία. Καίγονται εγκέφαλοι… Έχουμε άλλους πυρπολητές, τους ενημερωτές των «οκτώ». Τους εξορκιστές.
Ως γνωστόν ο εξορκισμός είναι μια ειδική πράξη που με αποτρεπτικές ευχές ή και τελετές αποσκοπεί, μέσω της ανάγνωσης ευχών, στο να απομακρύνει την επήρεια πονηρών πνευμάτων. Κι αρχίζει το έργο.
«Απεταξάτω τω Σατανά;» (Αποκηρύσσεις των Σατανά;) . «Ουυυυυυυυυυυ, μαζί με τις παραφυάδες του.» «Σωστός ο πολίτης». «Και συντάσσεσαι με τις άοκνες προσπάθειες των εταίρων μας, Μνημόνια, ΔουΝουΤου;». «Αμέ, με τις μπότες». Αρχίζει ο πυροβολισμός. Φταίνε όλοι. Όλοι «Ο Πετρής, ο Χατζηπετρής και ο Μουστερής». Φταίει ο κορωνοϊός που δεν μας άφησε… Φταίνε όλοι, εκτός….εμείς, απλά υπάρχουμε… Εκεί, όπου μας συμφέρει φυσικά. Εποπτεύουμε ή και καθορίζουμε τη ζωή σας.

«Γιατί οἱἄνθρωποιὑπάρχουνἀπ᾿τὴστιγμὴποὺ βρίσκουνε
μιὰ θέση στὴζωὴτῶνἄλλων» Τ. Λειβαδίτης
Βιβλία, δεν χρειάζονται. Ούτε για διάβασμα, αλλά ούτε και για κάψιμο. Αυτά αναπτύσσουν πολιτική συνείδηση, αναπτύσσουν αντίληψη για τα κοινά. Τέτοιοι πολίτες είναι επικίνδυνοι. Όχι για τον εαυτό τους, αλλά για την εξουσία. Επομένως την διαπαιδαγώγησή τους (διάβαζε κριτική ανυπαρξία) την αναθέτουμε στον, στις, στους μαρκοτσουφόρους των οκτώ, στους αληθινούς πυρπολητές…

Και εκεί αρχίζει της παραπληροφόρησης το ανάγνωσμα. «Πνιγήκαμε!» «Ευθύνονται οι πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες!», «Εμείς είχαμε μελέτες, αλλά δεν προλάβαμε να τις υλοποιήσουμε!». «Μας πήρε και μας σήκωσε ο κορωνοϊός». «Θα μελετήσουμε την κατάσταση. Πάντως τα πάντα ανάγονται στην ατομική ευθύνη». Μας μπάζωσαν τα μυαλά, μας φαρμάκωσαν την κρίση και μας κοιμήσανε. «Πάντως στο Βέλγιο μολύνθηκαν περισσότεροι από τον ιό του κορωνοϊού». Είναι αρκετό αυτό. «Δεν υπολογίζαμε να έχει τέτοια επιθετικότητα το δεύτερο κύμα».
Ακριβώς. Δεν υπολογίζαμε τέτοιο κάψιμο. Εκεί, κατά Τζουμέρκα μεριά, θα απαντούσαν ως εξής: «Τι να σε κάνω γαλανή να γίνεις μαυρομάτα». Γινέται, αμ δεν γίνεται. Ωστόσο…
«Φωτιάάάάάάά!!! Κατακαήκαμε…»