Κοινοί εγκληματίες και επικίνδυνοι τοξικοί ηλίθιοι

Γράφει ο Δημήτριος Λ & Π Λαμπράκης
Δικηγόρος Αρτας

Πριν από την «εν ψυχρώ» δολοφονία του δημοσιογράφου Γεωργίου Καραιβάζ έχουν προηγηθεί και άλλες τέτοιες άνομες πράξεις.
Στις 19 Μάρτη 1983 δολοφονήθηκε ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Βραδυνής» Τζώρτζης Αθανασιάδης ίσως από μία οργάνωση με στοιχεία ‘‘Αντιστρατιωτική Πάλη’’ δολοφονία που όμως δεν εξιχνιάσθηκε.

Στις 21 Φλεβάρη 1985δολοφονήθηκε ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Απογευματινής» Νίκος Μομφεράτος νεκρός από την ‘‘17 Νοέμβρη’’ όπως επίσης και στις 26 Σεπτέμβρη 1989 ο δημοσιογράφος Παύλος Μπακογιάννης.
Στις 19 Ιούλη 2010 δολοφονήθηκε ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας ίσως από μία οργάνωση με στοιχεία ‘‘Σέχτα Επαναστατών’’, δολοφονία που όμως δεν εξιχνιάσθηκε.
Πέρυσι τον Ιούλιο επιχείρησαν να σκοτώσουν τον δημοσιογράφο Στέφανο Χίο, η απόπειρα ακόμη δεν εξιχνιάσθηκε.
Ποια συμφέροντα είναι αυτά που κρύβονται πίσω από τα συμβόλαια θανάτου εναντίον των δημοσιογράφων αλλά και εάν αυτά τα συμβόλαια εκτελούνται «επ’ αμοιβή ή μη» θα μας απασχολήσει όταν τυχόν συλληφθούν οι δολοφόνοι. Μέχρι τότε και ανεξάρτητα της όποιας τοποθέτησης [πολιτικής η μη] έχει ο/η κάθε δημοσιογράφος… όλοι οφείλουμε τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Ακόμη και αυτός ο εκτελεστής της 17ης Νοέμβρη, έστω και αργά -μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας- σεβάστηκε επιτέλους αυτή καθ’ αυτή τη ζωή ακόμη και εάν αποκαλύφθηκε ότι ήταν η δική του!!!

Ολοι μαζί και με οποιαδήποτε ιδιότητα οφείλουμε, να παρεμβαίνουμε για να υπερασπιστούμε [ακόμη και αυτόκλητα] όχι μόνον το συνταγματικά κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμα στην ελευθερία του τύπου αλλά και το μέλλον των αθώων ψυχών των ανηλίκων παιδιών των δολοφονημένων.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους κοινούς ποινικούς εγκληματίες ή στους τοξικούς επικίνδυνους ηλίθιους που πίσω από τους προηγούμενους κρύβονται να πιστεύουν ότι μπορούν να σκοτώσουν την αλήθεια, σκοτώνοντας τον άνθρωπο που επιδιώκει -με νόμιμα μέσα- να την αποκαλύψει.