ΑΥΤΗ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙ ZHTAEI ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ;
Γράφει ο Πάρις Κονιτσιώτης
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός θεάτρου του παραλόγου, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο χωροφύλακας – τουλάχιστον έτσι θέλει να εμφανίζεται – της περιοχής κι αυτή είναι η Τουρκία .
Με έναν ηγέτη που διοικεί απολυταρχικά συμπεριφερόμενος σαν σουλτάνος, επιτίθεται σε όμορα κράτη, απειλώντας με αφανισμό ένα λαό τριάντα εκατομμυρίων χαρακτηρίζοντάς τους – για άλλοθι – τρομοκράτες . Μάλιστα απειλεί εμμέσως πλην σαφώς ότι όταν τελειώσει από εκεί θα έρθει και η δική μας σειρά. Επί πλέον ο ηγέτης της έχει εκνευριστεί σφόδρα τον τελευταίο καιρό και θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο αναβίωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ρίχνοντας στο καλάθι των αχρήστων επιστολή του πλανητάρχη για αυτοσυγκράτηση, έστω και με αγοραίους όρους. Πέρα από αυτό απειλεί ότι θα γεμίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες, τζιχαντιστές και με ότι πιο επικίνδυνο υπάρχει στα βάθη της Ανατολίας, κάνει δηλώσεις ότι δεν απειλείται και δεν φοβάται κανέναν, ότι θα το πληρώσει όποιος δεν του πουλάει όπλα, στέλνει γεωτρύπανα στην Κυπριακή ΑΟΖ και φωτογραφίζεται μπροστά από χάρτες με τα νησιά του Αιγαίου να ανήκουν στην Τουρκία, με τον χαρακτηρισμό»γαλάζια πατρίδα», επιβάλλει στους Τούρκους αθλητές να χαιρετάνε στρατιωτικά σε όλους τους αθλητικούς χώρους ακόμη και στο ποδόσφαιρο, διαμένει σε παλάτια και συμπεριφέρεται σαν να μην υπολογίζει κανέναν.
Κι όλα αυτά από μια μουσουλμανική χώρα της Ασίας που θέλει να ανήκει στην Ευρώπη.
« Ρε που πάμε;» που θα έλεγε κι ο ανεπανάληπτος Αυλωνίτης.
Τι δουλειά έχει αυτή η Τουρκία στην Ευρώπη;
Πως η Ευρώπη δέχεται να υπάρχουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την είσοδό της στην Ευρωπαική Ενωση;
Γιατί να συμμετέχει αυτή η Τουρκία στο Συμβούλιο της Ευρώπης;
Γιατί παίζουν οι Τουρκικές ομάδες στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα;
Διαβάζω ότι»το 1949 η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ αν και κράτησε φιλογερμανική στάση στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο» γιατί παραμένει, αφού ο μεγαλύτερος σημερινός της σύμμαχος είναι η Ρωσία του Πούτιν;
Κι αν εκβιάζει με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες γιατί δεν του αντιγυρίζουν την απειλή της απέλασης των δέκα εκατομμυρίων Τούρκων μεταναστών που δουλεύουν στην Ευρώπη;
Μπορεί όλα αυτά να θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους με δεδομένο ότι η Τουρκική είναι μια μεγάλη αγορά, αλλά πως δέχονται στην Ε.Ε. μια χώρα που έχει καταλυθεί κάθε έννοια δικαίου, θεμελιωδών δικαιωμάτων ελευθερίας έκφρασης και λόγου, που οι ατομικές ελευθερίες είναι υπό διωγμό, που οι αξίες κρύβονται πίσω από την μαντήλα του Ισλάμ.
Εκ των πραγμάτων διαφαίνεται ότι το μόνο, κυριολεκτικά το μόνο, που τρέμει ο Ερντογάν είναι ο οικονομικός πόλεμος, αλλά ποιος να του τον κάνει,» ο εμπορικά σκεπτόμενος» Τράμπ;
Κι όλα αυτά ίσως να μην μας ένοιαζαν αν ήταν μια Ασιατική χώρα πιο πέρα από τα σύνορά μας, έλα όμως που αυτός ο κακός γείτονας χτυπάει συνέχεια την πόρτα μας!! Κι οι πολιτικοί μας βγάζουν δεκάρικους λόγους περί εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου και» κολοκύθια στο πάτερο». Σε ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία θα είμαστε μόνοι μας. Ειπώθηκε από Ελληνικά επίσημα χείλη και Αμερικανικά κατ επανάληψη . Κι επειδή είμαστε λίγοι ενώ οι Τούρκοι έχουν συλλάβει το νόημα κι έχουν γιγαντωθεί δημογραφικά τις τελευταίες δεκαετίες – από τριάντα εκατομμύρια έχουν γίνει εβδομήντα πέντε –δεν έχουμε πολλές λύσεις .
Πρέπει οι πολιτικοί μας να ενστερνιστούν την αμυντική φιλοσοφία του Κράτους του Ισραήλ για να μην επικρέμαται αενάως η χατζάρα του Τούρκου πάνω από το κεφάλι μας. Να αφήσουμε το χαβαλέ επιτέλους και να γίνουμε μια σοβαρή χώρα με οργάνωση, εκπαίδευση, ειδικές μονάδες και οι αγορές στρατιωτικού υλικού να υπαγορεύονται από συμφωνημένο διακομματικό σχέδιο και όχι από το ύψος της μίζας, όπως είδαμε με αποτροπιασμό να συμβαίνει κατά το παρελθόν.
Δεν είμαι εθνικιστής αλλά αγαπάω τη χώρα μου, αναριγώ μπροστά στη σημαία και όταν ακούω τον Εθνικό Ύμνο,σκέφτομαι και καταναλώνω ελληνικά, υπερασπίζομαι την Εθνική Ελλάδος σε όλα τα σπορ,έστω κι αν χάνει με διαφορά γιατί είναι ο τόπος μου, η καταγωγή μου, οι ρίζες μου, τα βιώματά μου, η κληρονομιά μου. Σήμερα και μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 αυτή είναι, έχει αυτά τα σύνορα κι αυτή θέλω, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, την Κώ, τη Ρόδο,τις Οινούσες, το Καστελόριζο…
Αν τα νησιά μας τα λιγουρεύονται και οι αμετανόητοι γείτονες πρέπει να ξέρουν καλά τι θα πάθουν, αν αποτολμήσουν κι έρθουν να τα πάρουν…