«Ένας μπαξές με όλα τ’ άνθια»
Φάρμακα και φαρμάκια, μίζες και εξεταστικές
Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος
Αγρίεψαν τα πράγματα. Μαχαίρια, κόκαλα, δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, μίζες και κουκούλες, φάρμακα και φαρμακαποθήκες, εξεταστικές και πορίσματα, είναι οι λέξεις που κυριαρχούν, χρόνια τώρα, στο δημόσιο λόγο. Ο δημόσιος, λοιπόν, λόγος εμπλουτίζεται ενίοτε και με όλα τα άνθη, με λεκτικές απειλές, «θα αποκαλυφθούν» έως και υβριστικούς χαρακτηρισμούς. «πουλημένοι», «συκοφάντες και νοσηρά μυαλά μου έστησαν σκευωρία» κλπ. «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», «θα αποδειχτεί η πλεκτάνη». Όλα αυτά συνιστούν τη λεκτική αντίδραση όλων όσοι… «εμπλέκονται» στα υπό διερεύνηση σκάνδαλα -ψάχνουμε κι όλο ψάχνουμε- που αναφέρονται στο χώρο του φαρμάκου. Μίζες, επίσημα και ανεπίσημα «κυκλώματα» που εξυπηρετούνται, και πιθανή εμπλοκή πολιτικών προσώπων. «Τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα».
«Μάνα μου τα λουλούδια μου συχνά να τα ποτίζεις…» Λουλούδια, ολόκληρος μπαξές, τριαντάφυλλα και δυόσμοι φύονται σε θερμοκήπια ή όχι δεν έχει σημασία, που, αντί να ευωδιάζουν, ζέχνουν σαπίλα και παρακμή. Και το πότισμα μάλλον είναι επαρκέστατο καθόσον η ανθοφορία συνεχίζεται. Φαρμάκι μας έριξε το φάρμακο. Και μάλιστα χωρίς καμιά αναστολή. Επόμενο ήταν αφού στα πλαίσια του παγκόσμιου ανταγωνισμού των πολυεθνικών των φαρμάκων οποιαδήποτε αναστολή δεν υφίσταται και αν και όπου υφίσταται αντιμετωπίζεται καταλλήλως και το σπουδαιότερο˙ πάραυτα. Το φάρμακο εμπόρευμα!!! Επομένως η όποια εταιρεία παράγει και εμπορεύεται φαρμακευτικά προϊόντα για να κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και να εκτοπίσει τους ανταγωνιστές της, θα χρησιμοποιήσει και τι δεν θα χρησιμοποιήσει… Μας ενδιαφέρει το κέρδος και όχι ο άνθρωπος!
«Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος». Η ομορφιά ανάλογα με το κέρδος, η ηθικότητα ταυτόσημη μετην αθλιότητα, η αγγελικότητα ανάλογη της ελαστικής συνείδησης και η πλαστουργία πάντα σε σχέση με το μερίδιο της αγοράς. Με μερικές αγαθοεργίες που άμεσα διαφημιζόμενες μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη φήμη μας και να συνεχίσουμε το «θεάρεστο» έργο. «Στο ίδιο έργο θεατές». Τα σκάνδαλα, η διαφθορά, η ρεμούλα, η μίζα και η σαπίλα θα ζουν και θα βασιλεύουν. Δεν είναι πρωτογενές φαινόμενο. Είναι παράγωγο του συστήματος που έχει αναγάγει το φάρμακο σε ακριβό εμπόρευμα «φαρμακώνοντας» το λαό και μπουκώνοντας με υπερκέρδη τις πολυεθνικές, που προέρχονται από την αγωνία και τον πόνο των ανθρώπων.
Γρίπη, εμβόλια, χορηγίες, ονόματα που ακούγονται και θα ακούγονται,τα οποία «πρέπει να διερευνηθούν ένα προς ένα και εξονυχιστικά, ώστε να ξεκαθαριστεί πού βρίσκεται το ψέμα και η λάσπη και πού η αλήθεια». «Άμεμπτο δημοκρατικό ήθος», «κατασκευασμένα ψέματα», κι ένα σωρό τέτοια που δεν είναι δυνατόν να τα ξεδιαλύνει ο λαός, γιατί φτωχός ή φτωχοποιημένος καθώς «κατάντησε» είναι πλείστοι εκείνοι που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους και αρκετοί που «ερευνούν», όχι σκάνδαλα και ρεμούλες, αλλά τους κάδους απορριμμάτων… Παλεύει «ανάμεσα απ’ το βούρκο πάλι και τ’ άγρια σκυλιά να φέρω φάρμακα και ρόδινες γάζες» (Μίλτος Σαχτούρης)
Ένας μπαξές με όλα τα άνθη του κακού, ένα δάσος που το βρήκαμε, ένα δέντρο που το κόψαμε, ένας βούρκος όπου βυθιστήκαμε και ένα τέλμα όπου πνιγήκαμε.
Βαθύτερα δεν πάει…
«Οι συκοφάντες θα πληρώσουν το τίμημα της λάσπης τους», «Το μαχαίρι θα μπει βαθιά στο κόκαλο». Ο λαός ποιους όμως και γιατί τους πληρώνει;
Και κάτι από τις τελευταίες ειδήσεις: «Η επανεξέταση του σκανδάλου NOVARTIS μονόδρομος για τη δικαιοσύνη».
Κι ακόμη: « “Ελπίδα” για βενζίνη κάτω από 2.20 ευρώ».
«Το πιτόγυροτριάμιση ευρώ», όπως είπε και ο Μήτσος στη Βουλή, χωρίς να λάβει υπόψη του ότι εκεί μόνο αλήθειες λέγονται…
«Άνεμοδέρνουν μέρα νύχτα ἀπάνου/σὲ στύλους σταυροσήμαδα φτερά σου,/ νὰ γελιέσαι πὼςεἶν᾿Ἑλλάδα ὁ τόπος». Κώστας Βάρναλης