Γράφει ο Αναστάσιος Βλάχος
Έχουν περάσει 51 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα.
Η ανάγκη τών πολιτών για Δημοκρατία είχε σάν αποτέλεσμα την ενεργή συμμετοχή τους στη χαρά τής πολιτικής.
Η σχέση πολιτών με τα πολιτικά κόμματα ήταν αμφίδρομη.
Προς το τέλος τής προηγούμενης και ειδικά την τελευταία δεκαετία η σχέση αυτή κλονίστηκε, όχι μόνο με ευθύνη τών πολιτικών κομμάτων, αλλά και τών ίδιων των πολιτών.
Όσο περνούσαν τα χρόνια οι διεκδικήσεις,οι αγώνες και ή συμμετοχή τους στις οργανωτικές δομές, υποχώρησαν.
Η υπερίσχυση τού ατομικού συμφέροντος έναντι τού συλλογικού ήταν πλέον ορατό.
Τα μεγάλα στελέχη έβαζαν πάνω από όλα την προσωπική τους εξέλιξη στην κομματική βαθμίδα, έτσι δημιουργήθηκε μία αλυσίδα πού έφτανε μέχρι τα μέλη.
Η εποχή τού ΕΜΕΙΣ τελείωσε οριστικά.
Εδώ μπορώ να διακρίνω κάποιους πού επέμεναν να συνεχίσουν στο Εμείς.
Αυτοί ήταν μία πολλοί ελάχιστοι και μάλιστα τους χαρακτήριζαν με διάφορα επίθετα: ουτοπιστές, γραφικούς κ.λ.π.
Υπήρχαν περιπτώσεις που επειδή κάποιοι γνώριζαν την πολιτική τους και την μορφωτική τους ανεπάρκεια κατέφυγαν (ειδικά στην περίπτωση ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Χαραλαμπίδη ) νά τόν χαρακτηρίζουν εθνικιστή, Ιταλό κ.λ.π..
Έτσι φτάσαμε στο σημείο όπου οι τοπικές, Νομαρχιακές οργανώσεις δεν ασχολούνταν στο να παράγουν πολιτική και νά διεκδικήσουν από τα ανώτερα όργανα να εισακουστούν.
Έγινε τό αντίθετο. Αναγκάστηκαν νά στηρίζουν αποφάσεις και πολιτικές που χάραζαν κάποιοι μέσα σε κλειστά γραφεία.
Η σχέση πολιτών κομμάτων και κοινωνίας δεν υφίσταται πλέον.
Τά πολιτικά κόμματα μετατράπηκαν σε γραφειοκρατικούς οργανισμούς.
Έγιναν πολιτικά κόμματα χωρίς τούς πολίτες, χωρίς μέλη, ή μέλη κατά περίσταση.
Αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτικό κόμμα είναι μη- κόμμα.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα θυμάστε ότι ακόμη και στο προσυνέδριο αντί να γίνει διάλογος ερχόταν ένα μανιφέστο πού συνέταξαν κάποιοι πίσω από κλειστές πόρτες.
Τα μέλη απλώς καλούνταν να το εγκρίνουν.
Αυτό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτικό, δημοκρατικό κόμμα, αλλά καθεστωτικό.
Η απόλυτη υποχώρηση τής πολιτικής.
Οι πολιτικές αποφάσεις τους, δείχνουν το δρόμο στους πολίτες τους.
Έναν δρόμο με γνώμονα τον ατομικισμό και τον υλικό πλουτισμό.
Έτσι πορεύτηκε η κοινωνία μας μέχρι σήμερα.
Λάθος επιλογές, λάθος ιεραρχήσεις, όπως αποδείχθηκε στην πορεία.
Οι εκάστοτε κυβερνώντες το μόνο που τούς ενδιέφερε ήταν να συνεχίσουν να κατέχουν το κράτος.
Η αντιπολίτευση το μόνο μέλημα της ήταν το πώς θα κατέχει αυτή το κράτος.
Η υποχώρηση τής πολιτικής από τους πολίτες που βολεύτηκαν στο εγώ τους, έδωσαν χώρο στα οικονομικά συμφέροντα, σε συνδυασμό με την φιλοδοξία κάποιων στελεχών να αναρριχηθούν στην εξουσία.
Η προσπάθεια των μη κομμάτων να κατέχουν το κράτος τους ανάγκασε νά έρθουν σε συναλλαγή με τα λεγόμενα Μ.Μ.Ε.
Έτσι δημιουργήθηκε μία συμμαχία μη κομμάτων με τα οικονομικά λόμπι και τα λεγόμενα Μ.Μ.Ε.
Όσοι από εμάς, από την δική μας γενιά συμμετείχαν σέ αυτές τίς πολιτικές και διεργασίες, οφείλουν ένα μεγάλο συγνώμη στα παιδιά τους να στα εγγόνια τους.