TO XΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ

(Ψηφίδες μνήμης στην θάλασσα της λήθης)

του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Εισαγωγικά
Με αφορμή την φετεινή εορτή (12 Οκτωβρίου) της ανάμνησης της μεταφοράς(μετακομιδής) του χαριτόβρυτου λειψάνου από το Άγιο Όρος στην Άρτα παραθέτουμε τα σημαντικά γεγονότα που προηγήθηκαν και έχουν άμεση σχέση με τα λείψανα του Οσίου Μαξίμου.

ΜΕΡΟΣ-Α-
Περί του τάφου του Αγίου Μαξίμου του Γραικού
Από το 1938 ο τάφος του Αγίου Μαξίμου του Γραικού αποτελούσε ένα σοβαρό πρόβλημα για την Εκκλησία της Ρωσσίας, αλλά και για ολόκληρη την Ορθοδοξία, γιατί η θέση του δεν ηταν γνωστή και η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου καθίστατο ανέφικτη.
Στον μικρό ναό του Αγίου Πνεύματος, στην Λαύρα του Αγίου Σεργίου της Ί. Μονής της Άγιας Τριάδος, υπήρχε πριν ανακαλυφθεί ο τάφος του Αγίου ενα κενοτάφιο, συμβολικός τάφος, στον οποίο υπήρχε μία μεγάλη λάρνακα πού είχε μόνο μία παλαιά μοναχική ενδυμασία του Αγίου, στον τοίχο επάνω υπήρχε και μία μεγάλη εικόνα του, γνωστή στους Ρώσσους από τα πολλά αντίγραφά της, μπροστά στην οποία ηταν πάντοτε αναμμένο ενα μεγάλο καντήλι. Πολλοί έκαναν το λάθος να το θεωρούν πραγματικό τάφο. Σε πολλά βιβλία μάλιστα και άλλα σχετικά δημοσιεύματα το κενοτάφιο αναφέρεται λανθασμένα ως τάφος.
Επίσης, υπήρχε πλήρης βιβλιογραφική σύγχυση ως προ το από ποιόν και πότε κτίστηκε πάνω στον τάφο ναΐδριο για τον Μάξιμο τον Γραικό και πότε αυτό γκρεμίστηκε.
Γράφει σχετικά ο μακαριστός Κ.Τσιλιγιάννης.

«…θεώρησα απαραίτητο το 1993 να συναθροίσω όλα τα απαραίτητα ιστορικά στοιχεία για την πραγματική θέση του τάφου του Αγίου Μαξίμου του Γραικού, άφού προηγουμένως είχα ήδη σημειώσει μία μικρή ιστορική αναδρομή πάνω σε προηγούμενες ερευνητικές προσπάθειες για την τελική επισήμανση του τάφου. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησα παλιές και νέες πηγές, ήτοι βιβλία και χειρόγραφα και κυρίως τον ειδικό φάκελο περί του συγκεκριμένου αύτού θέματος, πού μελετούσε ο Ρώσσος αρχαιολόγος και ιστορικός Sergey Beljaev.
Κατά τη χρονική περίοδο από το 1930 εως το 1940 το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στο Ζαγκόρσκ μετατράπηκε από τις τότε άθεες κυβερνήσεις σε: α) φοιτητική λέσχη, β) οικοτροφείο και γ) εκπαιδευτικό ίδρυμα. Επίσης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής έγιναν συντηρήσεις κτηρίων και ανακαινίσεις, γκρεμίστηκαν όλες οι μικρές εκκλησίες και οι ναΐσκοι και δίπλα στη Μονή οικοδομήθηκαν νέες πτέρυγες για να στεγάσουν διάφορες σχολές. Τότε ηταν πού κατεδαφίστηκε το παρεκκλήσιο του Αγίου Φιλάρετου, πού είχε κτισθεί πάνω από τον τάφο του Μαξίμου του Γραικού[1] και δίπλα στον Ναό του Αγίου Πνεύματος.

Ακριβώς στο μέρος αυτό το 1942, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πριν από την επίθεση των χιτλερικών δυνάμεων κατά της Μόσχας, έγιναν ανασκαφές όχι σε ολόκληρο τον χώρο, αλλά σε μερικές γωνιές του παρεκκλησίου και οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί της εποχής υπολόγισαν ότι εκ των τριών άνευρεθέντων εκεί τάφων, ο ένας άνηκε στον Μάξιμο τον Γραικό. Ο διευθυντής της Αρχαιολογίας και επικεφαλής των ανασκαφών διεπίστωσε μάλιστα ότι οι δυο άλλοι ανήκαν σε ανθρώπους νεώτερης ηλικίας, πλην όμως τα γραπτά κείμενα με τα συμπεράσματα του χάθηκαν, γιατί ήταν άκληρος όταν πέθανε. Στα συμπεράσματά του μνημόνευε τα ονόματα επιφανών ανθρωπολόγων της Μόσχας. Επίσης τεκμηρίωνε με στοιχεία επιστημονικά και πραγματικά ακόμη καίτά συνταχθέντα πορίσματά του.
Και ενώ τις πρόχειρες ανασκαφές του 1942-1943 θ΄ ακολουθούσαν αργότερα σοβαρότερες, όπως αναφέρει το επίσημο έγγραφο πού συνέταξε το επόμενο έτος ο διευθυντής της Αρχαιολογίας, τελικά αυτές δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω της εντάσεως του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή.

Ωστόσο, όλα αυτά τα χαμένα ιστορικά – αρχαιολογικά στοιχεία ανακαλύφθηκαν το 1960 στο σπίτι της αρχαιολόγου Rozanova, λίγες μέρες μετά τον θάνατό της. Στον φάκελο της με τίτλο «Ο τάφος του Αγίου Μαξίμου του Γραικού» βρέθηκαν , μαζί με όλο το αρχαιολογικό ερευνητικό αρχείο, και φωτογραφίες πού έδειχναν τον τάφο με τα ιερά οστά του Οσίου Μαξίμου του Γραικού. Βρέθηκε επίσης ενα κείμενο με μαύρα γράμματα σε λευκό χαρτί πού συντάχθηκε κατά τον χρόνο των ανασκαφών των Ρώσσων ανθρωπολόγων, οι όποιοι υποστήριζαν ότι τα οστά πρέπει να ανήκουν στον Άγιο Μάξιμο τον Γραικό. Ευτυχώς το έγγραφο αυτό περιλαμβάνεται στον φάκελο της Rozanova.
Όπως είναι γνωστό, η αρχαιολογική επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει υπεύθυνα, βασισμένη στα οστά του νεκρού, τη χρονολογία πού αυτός έζησε. Επίσης ούτε η μέθοδος «άνθρακας 14» βοηθεί στο θέμα αυτό, διότι κατά κανόνα ισχύει για τις ανασκαφές παλαιολιθικών εποχών.

Πιο έγκυρα αποδεικτικά στοιχεία για τον τάφο του Μαξίμου μπορούν να θεωρηθούν μόνο τα συμπεράσματα των ανασκαφών του 1942-1943, όπου υπεύθυνος ήταν ο διευθυντής της αρχαιολογίας Κρασνο-παέτσεφ. Όταν πέθανε αυτός, γύρω στα 1950, ήταν μόνος του και το αρχείο του το παρέλαβε η αρχαιολόγος Rozanova, η οποία τότε ήταν διευθύντρια του τμήματος νομισμάτων του ιδρύματος «Μουσείο Πούσκιν» στη Μόσχα.
Όταν πέθανε και αυτή το 1960 άκληρη, όλοι οι τότε γνωστοί μοσχοβίτες αρχαιολόγοι πήραν τα βιβλία, τους φακέλους και τα χειρόγραφα της, αναλαμβάνοντας κάθε ένας από ένα – δυο θέματα, για μελέτη, επεξεργασία και ενδεχομένη έκδοση. Τελικά δεν έμεινε σχεδόν τίποτε από τα χειρόγραφά της, παρά μόνο λίγα τετράδια και χαρτιά πεταμένα και κάλεσαν τον νεαρό τότε επιστήμονα Sergey Beljaev μήπως βρει κάτι ενδιαφέρον, ώστε να ασχοληθεί με αυτό το θέμα με περαιτέρω έρευνα.
Πράγματι, ο Beljaev ερεύνησε τους σωρούς των χαρτιών μήπως ανακαλύψει κάτι αξιόλογο και βρήκε μερικά τετράδια με επιστημονικά έγγραφα – πορίσματα και παλιές φωτογραφίες, όπως αναφέρω παραπάνω, για τον τάφο του Οσίου Μαξίμου του Γραικού, τα οποία πήρε για να τα μελετήσει».